4 yaşında falanım. babamın iş yerindeki istifası üzerine iş değişikliği nedeniyle doğduğum ve o yaşıma kadar orada büyüdüğüm yer olan bursa gemlik'ten şehir merkezine taşınacağız. ama ben kendimi parçalıyorum ' hayıııırr gitmicez, evimizde başkaları oturacak ' diye. bütün komşularımız babama istifanı geri al boşverin gitmeyin diye tutturmuş. kapının önünde koca bir kamyon. neyse taşındık sonra diğer evimize. ben aylarca ' burda deniz yok' diye ağladım. diğer evimizde odamdan deniz görünüyordu taşındığımız evde haliyle gözükmediği için cama kağıtları maviye boyayıp yapıştırdığımı hatırlıyorum. çocukluk işte ne küçük şeylere üzülüyoruz.
