sabahtan beri canım sıkkın, kimseye sarmadan günü bitireyim dedim, uslu uslu durayım
çekiyor muyum ne bilmiyorum? vefa göstermeden vefa bekleyen, saçma sapan atarlanan insanlardan bıktım usandım allahıma. uzak durun benden, bu nedir ya? yok sen beni niye aramıyorsun, sen bize neden gelmiyorsun.
suçlusu da benim biliyorum, çok yüz verdim.
ciğeri beş para etmez insanları doluşturdum etrafıma. sonra ben kızıp köpürünce, yok mevzu o değil, sen yanlış anladın ayakları yapmıyorlar mı bi de, ifrit oluyorum. başarılıydım ama kabul, ilk defa sinirden birinin karşısında ağlamadım, inanılmaz başarılıydım.
bundan sonra, buraya da yazıyorum; biri kırılmasın incinmesin diye tek kelimemi esirgemiycem. yapmıycam bu acımasızlığı kendime.
