şîrler pençe-i kahrımda olurken lerzân
beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek.
Rivayete göre Mısır yakınlarında kurdurduğu otağda çadırının temizliğini yapan cariye kendisini gördüğü anda aşık olur ve ne yapsa ne etse bilemez, bir kağıda derdi olan neylesin yazar. Ertesi gün yavuz kağıdın altına not düşmüştür. Derdi neyse söylesin. Cariye koskoca padişahın kendisine cevap vermiş olmasından cesaret alır ve söyleyemiyorsa neylesin yazar ertesi gün. Yavuz sultan selim yine cevap verir ve hiç çekinmesin söylesin.
Cariye ertesi gün çadırı temizler ve tüm cesaretini toplar aşkını yavuz sultan selime söylemek için beklemeye koyulur. Ancak karşısında gördüğü anda kalbi heyecanına yenik düşer ve cariye olduğu yere yığılıp kalır. Bunu gören yavuz sultan selim gözyaşlarına hakim olamaz ve ahu gözlü cariyenin mezar taşına yukarıdaki beyti yazdırır, bu rivayet olayın magazinel boyutu tabi. Aynı beyitte tevafuka bakınız ki sultan öleceği hastalığı tarif etmektedir. Düşmanları pençesinin altında titreten yavuz, ahu gözlü bir güzele zebun olmuştur. Yani dışı yeşil iltihap olup göz şeklinde olan şirpençeye.
