tende eksik kalan şeyin andır. sanki buğdaylığa inat inat onun o bembeyazlığı bir parçanızdır ve sevgili içinize düşen tek zararsız bombadır. her yerinizle her şeyinizle hissedersiniz onu. kırmızı dudakları nefesinizi hızlandırırken, vücudunun güzelliğine bakıp bir tanrıçadan bunca zaman uzak kalmanın pişmanlığını yaşarsınız, aslında bildiğiniz hiçbir şey yoktur; ama bilir gibi yaparsınız o an. tek istediğiniz dudaklarını kanatacak gibi öpmek, onu sevindirmek mutlu etmek ve o sırada sonsuz mutluluğu güveni tatmaktır. çünkü uzak mesafelerden yürütülen ilişkilerin yükünü hep güven taşır ve o kadar çok yorulur ki eli elinize değmeden anlayamazsınız onun hala canlı olup olmadığını.
sevgiliye kavuşmak hele ki uzun bir aranın ardındansa geleceği vapura kadar yüzmek gibi istekler doğurur bazen insanda ve engellenemez. teninize ilk dokunduğu anın hali yanaklarınızı kızartır, saçlarınız sanki okşanmayı bekleyen yumuşak bir alandır haz hasreti çeken. giydiklerin üstünde hep kötü durur çünkü ne kadar iyi olursan ol uzaktaki sevgiliyle kavuşmak ilahına kavuşmak gibidir ve sen küçümseyip ilah yerine koymazsan küçük dış görünüş manevralarıyla bir şeyler yapmaya çalışıp o güzelim gülümsemenin tadını unutabilirsin.
sevgiliye uzun bir aradan sonra tekrar kavuşmak bir ayindir; ancak sonunda kimse kurban edilmez veya yenik düşmez, yalnızlık mı? sahi o ne zaman yenildi ki?
