Babamız ölürse söylemekten birazda olsa haz duyacağımız cümle.
Babam demin kalp krizinden ölmüş. Bunu telefonda en yakın arkadaşımdan duyunca daha beter oldum. Şu sıralar kafam bu cümlenin yankılanması ile zonkluyor. Üzgünüm sözlük. Ama ne yalan söyleyeyim dünyanın en küçük mutluluğu kadar bir mutluluk duyuyorum babam öldüğü için. Bunu söylemeye utanıyorum ama bunu şu an hissettiğime göre ve babamı, her şeyden çok sevdiğime göre bu mutluluk doğal olmalı diyorum.
Şimdi bunun doğal olduğunu duymaya ihtiyacım var. Acaba bu mutluluğu sizin de hissettiğiniz oldu mu? Ya da bu küçük mutluluğu babam ölürse hissedebilirim diyebiliyor musunuz?
