Bir sevdiği olmalı insanın.
Anne şefkatiyle üstüne titrediği,baba yüreğiyle koruduğu...
Gökyüzünde yıldızlara inşa ettiği bir sevgi seli,geceleri daha çok parlayan...
Her şarkıda aklına ilk o gelebilmeli,okumayı bilmeyen birine şiir yazdırabilmeli.
Hiç olmayacak yerlerde de hep o olmalı.
Yeni bir konuşma dili türetmeli gözleri gözlerime,gözlerine...
Kötü filmler bile sırf beraber izlediğiniz için güzel kalmalı.
Ve öyle bir öpüşmelisiniz ki,dudaklarınızın varlığının sebebi olmalı.
Elleri kestane pişen bir soba gibi yapışmalı yüzünüze.
Kolları yüreğinin yettiği kadar sıkabilmeli bedeninizi.
Nefes alışlarını dinleyecek kadar yakın uyuyabilmeli geceleri.
Rüyalarda bile tarifi imkansız şeyler fısıldamalı tenime,tenine.
Kasırgalarda tutunabileceğiniz,hüzünlerde saklanıp ağlayabileceğiniz,mutluluklarda koşabileceğiniz,
elini tuttuğunuzda ucunda ölüm olsada beraber yürüyebileceğiniz biri olmalı. Bu şiirde...
