dünyada bir şey almadan -beden de dahil- ruhun diğer dünyaya göçeceğine inanan insanların, toprak altında kalan ve hayattayken "aciz beden" olarak addettikleri şeye duydukları saygıdır ve "lan hani beden boştu, emanetti, ruh gitti mi gerisi yalandı?" sorularını akla getirir.
yaşarken saygı görmemiş, belki de hayatını yoksulluk, acı, rezalet içerisinde geçirmiş insanların kemikleri için müziği kıssan ne kısmasan ne?
bu küçük saçma şeylere kafa yorduğumuz sürece değil uzayı bir adım öteye gidemeyiz.
