Bankada sıradan bir iş günü.
Saat 16.30 civarı ve yarım saate şubenin kapıları kapanacak hissiyatı, inceden inceye okşamaya başlamış yorgunluğumu.
Şube müdürümüz, operasyon yetkilisine, bulunduğumuz limitin daha fazla altına düşmeyelim demiş.
Ana kasa olan arkadaşta, para kısıtı nedeniyle ödemelerde ihtiyatlı davranmamız gerektiğini fısıldadı kulağıma.
Yani neticede olay basit. Ödeme yapmıyoruz abi.
Buraya kadar her şey normal ve olağan.
15-20 dakika geçti geçmedi, şubenin kapasının kapanmasına 10 dakika kala, ticari müşterilerimizden tanıdık biri geldi ve 60.000 tl civarı bir meblağ çekmek istediğini söyledi.
"Para ayırtmadık, Var mı kardeşim o kadar para?" falan dedi.
ödememize imkan yok tabi.
Yalandan dönüp, ana kasa olan arkadaşıma danıştım müşterinin duyabileceği bir ses düzeyinde:
- XXXX hanım, 60bin tl tahsis geçme imkanınız var mı?
+ Hayır malesef
- Anladım. Ne kadar ödeme yapabiliriz?
+ En fazla 20bin verebiliriz.
- Tamam dedim ve müşteriye jest olsun diye "abi valla kasada ne kadar varsa vercez artık" dedim.
Hay o dilimi sikeyim nerden dedim ben onu.
sanki 20bin tl'nin üzerine kasadaki bütün parayı müşteriye verecekmişim gibi anlayan bizim sivri zekalı ana kasa, elinde 20binlik bir desteyle geldi ve başka ödeme yapamayız falan derken işleri çorba etti.
Halbuki gene 20bin vereceksindir ama para yok imajı yaratıp, ödeme yapmamana rağmen adamın gönlünü fethedeceksindir.
Müşteri "ulan helal olsun. adamlar kasadaki son parayı bana verdiler" mutluluğuyla çıksa şubeden fena mı olur yani.
Sen ne çıkarıyorsun arkadan 20binlik deste.
Bırak bana ben ödemeyi yapayım, göndereyim adamı.
Sanki para var da ödeme yapmıyormuşuz gibi oldu haliyle.
Hadi onu hallettik, adam yabancı değil.
Daha komiği ana kasa olan arkadaş, sanki müdahele etmese kasadaki bütün parayı adama verecekmişim gibi aksettirdi durumu herkese.
anlayacağınız, salak durumuna düşmem de işin cabası oldu.
Neticede pratik zekası olmayan insanlarla çalışmak kadar zor bir iş yok abi.
Hele ki para işi yapıyorsan. Her gün ölüm, her gün sıkıntı stres.
O kadar dangoz var ki şu iş hayatında, ömrüm "sıçarım böyle işin içine" demekle geçiyor.
(bkz: ya ben lan neyse bir şey demiyorum)
