yazamıyorum lan, yazamıyorum, diyemiyorum bir şey. nefret ediyorum bu özelliğimden. siz nasıl böyle kötü şeyler hissedince çat diye yazıp rahatlayabiliyorsunuz ya da birilerine anlatabiliyorsunuz, bana da öğretin. çok zor olmamalı. yarın bir gün psikoloğa gitsem mal gibi kalacağım karşısında ondan korkuyorum.
bir şeye sinirlenince de böyle ali ece gibi bağırıp çağıramıyorum, sessizce ağlıyorum sadece. bu huyumdan kurtulabilsem daha iyi anlaşılacağım ama olmuyor, yapamıyorum. yazsam dağları deleceğim ama bu kadar mal olmayı nasıl becerdiğimi bile ifade edemiyorum.
