garip bir durum. başlarda gayet güzel geliyor insana. kimseye hesap sormadan fütursuzca istediğini yapmak. sonra birini istiyorsun yanında, farklı bir ses olsun istiyorsun evde yankılanan. gelen giden dostların oluyor arada, rahatlıyorsun. sonra o da yetmiyor, bir sevgilin olsun istiyorsun yanında. güzel bir kahvaltı hazırlayabileceğin biri. ya da beraber film izleyip başını omzuna yaslayabileceğin. aslında yalnız yaşamak istemediğini farkediyorsun o an ama kabullenemiyorsun. sonra yatağa uzanıyorsun, sabah alarm sesine uyanıp çabuk bir duş alarak işe geç kalmamak için kahvaltı yapmadan çıkıyorsun evden. elinde market poşetleriyle işten döndüğünde sessiz duvarlar karşılıyor yine seni. kısır bir döngünün içine girdiğinin farkına varıyorsun o an. korkmaya başlıyorsun...
