çok dialog yaşadım ama bir tanesi hiç çıkmaz aklımdan.
ibrahim diye bir çocuk vardı, uzun dönem asker. benim usta askerliğim 4 ay civarıydı ve bu adam dört ay boyunca bir kere olsun yatağını düzgün toplayamadı beceriksizlik mi dersiniz artık, aptallık mı dersiniz. ve her sabah koğuşu kontrole gelen fatih astsubayla istisnasız şu dialoğu yaşadı;
- ibrahim oğlum bu yatak yine nenenin amı gibi kırış kırış.
