hastalık değildir, gerçektir. agnostik ve ateistlerin büyük bir kısmı sorgular. ulaştığı sonucu siktir et, zeki sanma olayını siktir et. sorgulamak var ya hah işte o zekanın ta kendisidir.
tabii ki istisnalar vardır. mal mal ortalarda dolaşan "hıaa biz bilim bekçileriyiz ağbii" deyip tek kaynağı yuutub olan beyin soğanları dolu.
ama yine de şu gerçek değişmez: okuyup aydınlanan insanın inançlı(dogmacı) olarak kalması çok ama çok zordur. bunların yanı sıra yaradılışçılar için şu ihtimaller kaçınılmazdır:
1) ya araştırıp sorgulamaktan kaçıyorsun. (dinden çıkarım, haşa sümme haşa mantığını yirim)
2) kurnazsın. birçok gerçeği görüyorsun ama yıllardır tükürdüğün dogmaları reddetmek,yalamak zor geliyor. (asla cennetlik değilsin bu seçenekte. boku yedin. ortada riyakârlık var çünkü.)
3) sürekli risaleler, hadisler okuyarak ilimle ilgilendiğini sanıyorsun ki bunların içerikleri çok büyük oranda subjektiftir. yer yer doğa kanunları yer alır ama işin sonucunu yine kanıtlayamayacağı bir dogmaya bağladığı için asla bilim, ilim, irfan kaynağı olamaz. (yani bu durumda toysundur, cemaatçisindir. bu yüzden nesnel kaynaklara yönelmelisin.)
ve son olarak
4) yaradılışçıların kendini her şeye malik olarak görme hastalığı bahsettiğin o hastalıktan kat be kat beter bir hastalıktır. sanki allah'ın her şeyi yaratıp, eşsiz bir ihtişamla donattığını söyleyince bütün bilimleri yerle yeksan etmiş gibi çayını yudumlamaları dünyada eşine rastlanmaz bir gaflettir, çokbilmişliktir, geri kalmışlıktır.
