osmanlıcanın harfleri arapça ve farsçaya göre düzenlenmişti, doğrudur. ama o zamanın konuşulan türkçesindeki kelimelerin 4'te 3'ü arapça ve farsça kelimelerin türkçeye geçmiş halinden oluşuyordu zaten. fevkalade uyumlu bir alfabe idi. zaten latin alfabesine geçilince arapça ve farsça kelimelerin çoğu kullanılamamaya başlandı, bunun sonucunda ne yaptık? dilde sadeleşemeye gittik. ama bunu yaparken özellikle fransızcadan ve ingilizceden kelimeler ithal etmeye başladık. hatta öyle ki, ''ilim'' kelimesinin başına 'b' getirilerek 'bilim' diye çakma bir kelime uyduruldu. 'bilim' 1930'larda yapılan dil kongresinden sonra tedavüle sokulmuştur. amaç, ''dilde sadeleşme''... yerseniz...
benim açımdan mühim değil alfabe. esas bize zarar veren; arapçanın, farsçanın ve osmanlıcanın yasaklanması oldu. edebiyatımızın sonraki sönüklüğünden anlaşılabilir bu.
edit: şunu da söyleyeyim. ahmet cevdet paşa'dan tutun da, birçok osmanlı alimine kadar insanlar da harflerde değişiklik istediler. ama bunlar ıslah idi genellikle. harflere işaret koyalım demişti ahmet cevdet. öyle daha kolay olacağını düşünmüşlerdi. alfabeyi komple atalım dememişlerdi.
