ancak vatandaşın çıkarlarını yanlış tespit edenlerin sloganı olabilecek cümle.
öncelikle belirtmek lazım ki iyisiyle kötüsüyle akp iktidardaki 12. yılına girdi. ve bu süreçte çoğunluk oyları alamamasına rağmen sürekli olarak tek parti iktidarı olarak yoluna devam etti. akp sonrası böyle güçlü bir iktidar hemen 1 senede kurulamayacağı için elbette bir yönetim boşluğu yaşayacağız. elbette bunun ekonomiye de olumlu-olumsuz etkileri olacak. asıl sıkıntı şu, bunu bir kayıp olarak görerek bazı değerleri sümen altı mı edeceğiz?
işte en büyük krizi o zaman yaşarız. engellenebilecek ekonomik krizler vardır, bir de engellenemeyecek olanlar vardır. türkiye ister akp ile yola devam etsin, ister başka parti gelsin, mutlaka önümüzdeki yıllar içerisinde irili ufaklı ekonomik krizler yaşayacaktır. bu serbest piyasanın kötü taraflarından birisidir.
ama siyasi krizler, ülkenin geleceği açısından daha önemlidir. sürekli düşman kazanarak güçlenen bir iktidar, 2001 krizini bize yaşatan iktidardan daha tehlikelidir. o günleri çok iyi hatırlıyorum, kimse bana ahkam kesmeye kalkışmasın. evet, millet olarak çok büyük acılar çektik o dönemde. ortalama bir memur bile, kıymanın, etin yakınından geçemiyordu alış veriş yaparken. esnaflar, durduk yere sabah uyandıklarında 2 kat daha fazla borç ödemekle yükümlü olmuşlardı. hepsini de çok iyi hatırlıyorum.
ama başka şeyler de hatırlıyorum. mesela yolsuzlukla ilgili 7/24 durmaksızın yayın yapıldığını, haberlerde hükümetle alenen dalga geçildiğini, bir zamanların kara oğlanı bülent ecevitin iki senede gözlerimizin önünde eriyip gittiğini ve hakkında yapılan onca karalamaya doğru dürüst gıkını bile çıkaramadığını da gayet iyi hatırlıyorum. işte demokrasinin en önemli kısmı budur, halka ve medyaya büyük bir güç sağlar.
bugün gelinen noktada yolsuzluğu bile millete ufak lokmalar halinde yutturmaya çalışan bir medya var. medyanın tarafsız olması her zaman bir ütopya, ama bağımsız olması gerçek bir demokrasi için elzemdir. bunu da geçin, yargı üzerinde nüfuzunu kullanmaktan söz eden ve bunu yapan bir iktidar var. işte asıl sorun burada. böyle bir iktidar döneminde kimin başına neyin geleceğini bilemezsiniz.
ekonomik göstergeler hiç bir anlam ifade etmez böyle bir ülkede. ülke yüzde 5 büyür ama halkın yarısının ekonomik gücü yüzde 20 küçülür mesela. ama sizin ruhunuz bile duymaz, herkes zenginleşiyor sanarsınız.
ülke ufak çaplı ekonomik krizlere girer, belli sektörlerde ciddi ekonomik kayıplar olur ama sizin ruhunuz duymaz, basın bundan bahsetmez çünkü. işte bu durum ekonomik krizden çok daha tehlikelidir.
bir seçim yapmak durumundayız; adalet mi? yoksa kalkınma mı? çünkü bu saatten sonra ikisinin birlikte olmayacağı çok açık.
