bir kaç sene önce arkadaşımla kadıköy'de dolaşmaktayız. artık eve dönelim dedik. o zamanlar da otobüslerin bazılarında para geçiyor, öğrenci de 1 lira. dedik otobüse binelim. akbiller boş ama para veririz. arkadaşa dedim "bende 50 kuruş kaldı yalnız." işte o an arkadaşın suratını hiç unutmuyorum. attı elini cebine, 50 kuruş çıkardı. "bende de kalan bu." dedi. aha dedik siki tuttuk. napıcaz nedicez derken, bahariye caddesinde gazi amca vardır bilen bilir. milli piyango, kazı kazan vs satar. ** "lan kazı kazan mı oynasak" dedim. her halükarda binemicektik zaten otobüse, en azından şimdi bi şansımız vardı. gittik aldık kazı kazanı 1 liraya, kazıdık 2 lira çıktı. normalde tabi insanlar çıkan 2 lirayı almaz yeni kazı kazan alır kazır. biz utana sıkıla 2 lira istedik amcadan. sonra anlattık tabi durumu, hatta yarım saat oturduk sohbet ettik amcamla. savaş anılarını anlattı. fakirdik ama fakirliğimiz bize o amcayı kazandırdı.
