yalnızlık. sanki arkadaş kontenjanın dolmuşçasına yalnız hissedersin. herkes samimiyetsiz ve gelip geçici gelir. o kadar garip bir duygu ki, anlatamıyorum.
sanki doğduğun gün sana belli bir sayıda arkadaş edinme hakkı verilmiş ve sen o hakkı üniversiteye başlayana kadar doldurmuşsun da artık tek bir insanı bile kabul edemiyormuşsun gibi.
kimseyi içselleştiremiyorum . işte bu benim dostum, arkadaşım diyemiyorum. sahiplenemiyorum. garip. okula başladığım ilk günden şimdiye kadar hiç böyle hissetmemiştim.
