ülke halkları afyonundan beslenen kan emici politik yarasaların, yeni ve en can alıcı besin kaynaklarına dadanmış olduğunun farkına varan bünyedir. siyasal görüş, ülke yararlılığı ve inanç odaklı düşünce sistemlerinin bir birine girdiği güzide yurdumda böyle bir sonucu görmek artık pek de şaşırtıcı değil. zira öncelerden beri kimi politik tarafları, sırf din odaklı ajitasyonlar nedeniyle reddetmesinin ülke ve zümrelerin afyonlarına ne kadar bağlı olduklarının göstergesidir.
yan yürüyen yengeç misali, gidilen amaca farklı şekillerle ulaşmanın amacını kavramış, her terlediğinde gömlek değiştiren, oryantal cumhuriyet başkanları istememek de demokratik bir haktır. hele ki cumhuriyetin bekasından öte, teokratik oluşum sevdalılarına karşı...
