karanlık. olmayan şeyleri uyduruyorum. saçma sapan şeyler görüyorum sanıyorum orada olmadıklarını bildiğim halde. arkamdan biri geliyormuş gibi hissediyorum. bir ara şu ümraniye sapığının olduğu yıllarda karanlıkta onun robot resmini görürdüm, istanbul'da bile oturmuyorduk üstelik. hiç değişmedim aradan yıllar geçti artık onu görmüyorum ama hala koridorun lambasını kapatınca koşarak gidiyorum odaya.
