Canım oğlum.
Hayatımdaki en değerli şeylerden biri, ailemin bir parçası. Bu yaşına kadar eve hayvan sokturmamış babamın koynuna girip yatan sıpam.
Öyle bir zamanda geldin ki hayatıma, öyle şans eseri geldin ki, düşünüp düşünüp teşekkür ediyorum bizi buluşturan her şeye. 5 ay yalnız yaşadık, sen benimle büyüdün, ben seninle tutundum hayata. Hiçbir şeyi sevemezken, seni sevdim. Kendimden bile çok. Okuldan koşa koşa gittim eve çoğu zaman sen 1 dakika daha yalnız kalma diye. Asansörle çıkarken içim içime sığmazdı.
Karda kışta seni montumun içine sokardım, birlikte veterinere giderdik. Montumun boyun kısmından kafanı çıkarır, etrafı izlerdin. Şimdi ben senden binlerce kilometre uzaktayım, ama sen ailemle, benim evimdesin. Şişko olmuşsun. Keyfin yerinde. Kameradan ismini söyleyince yine kocaman oluyor gözlerin. Biliyorum hiçbiri kalmadı aklında ama ben şu an buradaysam bil ki sen hayatıma girdiğin için. Bir insan bi kediye nasıl mı bu kadar anlam yükler? işte beyle.
