okul, iş yerinde ya da özel hayatınızda yaşanan kötü, berbat ya da direkt b*ktan bir hadise yüzünden olabilir. "annneeee.. nerdesin? ühüüüü" denilir içten içe. o an annenizden başka kimse içinizdeki kötü hissi, kırgınlığı, yaşanmış felaket boyutundaki bir şeyi tamir edemez çünkü.
sıkarsınız kendinizi, sıkılır sıkılır. zaten o an göz pınarları dolup taşmıştır, bir kırpma yetecektir, biriken damlaların aşağıya doğru hızlı ve yumuşakça süzülmesi için. onlar süzüldüğünde, siz de salıverirsiniz zaten kendinizi. burun da akıyordur mutlaka, bir mendil çıkarılır. dolmuşsunuzdur, bıkmışsınız hayattan, günlerdir çekilen bir eziyetten.. mendile gömersiniz suratınızı. iç çekile çekile ağlanır. etraftakiler umrunuzda değildir.
bir an önce eve gidip anne kucağına atmak istersiniz kendinizi. başka çareniz yoktur. "iyi ki varsın anne" denilir. sıkı sıkı sarılınır.
o an annenizden başka kimse ve hiçbirşey yoktur dünyanızda. isterse kıyamet kopsundur. herşey olsundur. anneniz size yetecektir, yeter ki o hep yanıbaşınızda dursundur.
