büyük bir kelime özgürlük. çok büyük fakat biraz içi boş gibi sanki.
öyle ki özgürlüğü tanımlamak bile aslında özgürlüğü kısıtlar. bir tür paradoks da diyebiliriz. özgürlüğün tanımı da olmamalıdır. fakat bu seferde özgürlük kavramı açıklanamaz. gerçi açıklanıyor da ne oluyor ki? bugün hangi insan özgür? aslında doğa bizi bir şeylere mahkum etmiş. hayatını devam ettirmen için su içmelisin, evet belki su içmemekte özgürsün fakat ölmek tüm özgürlüklerinin de sonudur. kafa karıştırıcı. yani özgürsün su içme, yemek yeme fakat tüm özgürlüklerinden de vazgeç, yani yok ol! doğa acımasız değil mi? evet bence de acımasız.
peki birde farklı bir paradigmayla bakalım.
bedenimiz tutsak olsa bile ruhumuz özgür olabilir mi?
bir çok mistik öğretilere inanan kişiler tarafından bu mümkün olsa da yine bir çelişki bizleri bekliyor.
ruhumuz ne kadar özgür olabilir?
her inanışın kendine göre ruh(enerji, ikincil beden) yorumu vardır. ve tüm inanışlara rağmende ruhun da dolaşabileceği, yapabileceği şeyler sınırlıdır. anahtar kelimemizi bulduk sınır. demek ki bedenimiz tutsak olsa da ruhumuz özgür olamaz çünkü onunda sınırları vardır.
peki sizce kim özgürdür? cevabı sanki tanrı. evet tanrı özgürdür. onu kısıtlayan hiç bir şey yoktur. peki bize birazcık özgür olma şansı tanıyabilir mi? bence hayır. çünkü eminim tanrı başka tanrıların olmasını istemez.
