içinde yağmur geçen şarkılar dinleyip, uykunun gözlerime yakın olduğu zamanları düşünüyorum. "Bir zamanlar" diye başlaması masalların, hep bu yüzden. Çünkü bir zamanlar mutlu sonlar için umut vardı içimizde. Masal dediğin şey seni uyuturdu. Şimdi mutsuz masalların uyutamadığı kırgın çocuklarız hepimiz. Yüreğimiz yara içinde. Yaralarını iyileştirmeye çalışma telaşından hiç büyüyememiş çocuklarız. Ve hiç iyileşmeyen yaralarımız, hep yağmurlu bir hüzün içinde. *
