tümü görüyormuş gibi davranmakla geçiyor hayatın,
sadece bakıyorsun aslında.
suratına anlamlı bir ifade yerleştirip
bakıyor, bakıyorsun.
bahaneler, avuntularla dolusun.
ne olur ne olmaz hani.
çıplak ayaklarla dolaşmak özgürlükmüş diyorsun.
ellerin hep aynı boyutlarda artık.
çatıdan izlediğin şehrin ışıklarından hiçbiri
tanıdığın insanlara ait değil.
ellerin büyümüyor artık.
en zoru yalnız ağlamak.
