Bu şifreleri alınca gelişen olayları 1-2 part sonraya erteleyip, yurdun ilk günlerini yazmak istiyorum. Okulun yurduna yerleştim, nispeten büyük bir odaydı odam. En başlarda dediğim gibi tek kalıyordum. Evdeki internet bağlantısından 10 kat hızlı bir internet ile çok mutluydum açıkçası. Belirli bir süre bunun tadını çıkardım, ta ki birgün ben bilgisayardayken kapıya birinin anahtar sokmaya çalıştığını duyana kadar. Kafayı çevirdim kim girecek diye, ama kendisine "M" diyeceğim ilk oda arkadaşım, hala kilitli olmayan kapıyı anahtar ile açmaya çalışıyordu. Kalktım yerimden, açtım kapıyı. Baktım ki ellerinde çantalar-bavullar bir eleman. Yanında benim hazırlıktan bir-iki arkadaş. Meğer tanıdıklarıymış. Girdi odaya, ben odaya yayılmış vaziyetteydim tabi. Onun bölgesinden eşyaları çektim, kendi tarafıma sıkıştırdım bir güzel. Bu sırada tabi kalacağım kişiyi kesiyordum. Normal ama lowborn birisiydi. Bu okul bile öküzlüğünü çekip alamamıştı daha. Şimdi efendim hapishanedeki ilk gece kuralını biliyorsunuz. Gelirsiniz, eleman yatağa yerleşince başına dikilirsiniz, sert bir tavırla "Yatağımda oturuyorsun" dersiniz. Ona patronun kim olduğunu gösterirsiniz yani ^^. Bunu yurt hayatına endeksleyip gerçekleştirdim. istediği dolabın benim olduğunu, cam kenarı masanın benim olduğunu direk belirttim. Kabul ediverdi. Bu arkadaşla anlaşırız gibi düşünmüştüm ama, yanlış düşünmüşüm.
Gece oldu sözlük, ben niyeyse o gün erken yattım. 1-2 saat uyudum ki, bir sese gözlerimi açtım. Kıpırdamadım önce, sesi anlamaya çalıştım. Anlam verebildiğim tek şey, bu sesin dolaptan geldiği oldu. Birisi dolabı tutmuş, mermerin üzerine sürüklüyordu! Evet, başka açıklaması olamazdı. Koca dolap hareket mi ediyor diye yatakta bir doğruldum ki, meğer hiç öyle fantastik birşey olmuyormuş. "M" horluyormuş sözlük. Ama nasıl hormala yarabbi, anlatılmaz yaşanır. Bu ses gerçekten bir insandan mı çıkıyor diye biraz sarstım kendimi. Ama faydasızdı, gerçekten ondan geliyormuş.
Ben uykuma çok düşkünümdür sevgili okur, gerçekten uyandırılmaya da çok kızar, sinirlenirim. O gece uyuyamadım. Sabaha kadar yatakta döndüm durdum, uyumak isteyipte uyuyamamak çok sinir bozucu durumdur, yaşayanlar bilir. O gün derse gidemedim, çünkü o odadan çıkınca, ben uyudum. Böyle devam etmezdi elbette, ama yol yorgunudur vs. diyerek tek gecelik bir durum olduğunu düşündüm en başta. Ne tek gecelik bir durummuş, ne de bu "M"nin tek illet eden özelliğiymiş.
