Yalanlar söylerler, iftiralar atarlar... Bırak yapmayı, düşünmeye dahi yeltenmeyeceğin çirkeflikleri sana yamarlar... Çırpındıkları bataklıklarda kendilerine sıfat olmuş pisliklerle seni yaftalarlar... Hepsi birer hiçken, senin onlara anlam kattığını, adam yaptığını, insan olarak sınıflandırdığını inkar edip insancılık oynarlar... Sen güzel birşeyler yaparken kıskanırlar ve yaptıklarını karalarlar... iyi bir insan olduğunu, masumiyetini bilirler ve bunu bildikçe daha da azgınlaşırlar.
Körelmiş vicdanlarında hiçliklerinin, olmayan şereflerinin boşluğunu, sende olanları yağmalayıp kazanacaklarını sanırlar. Kayboldukları karanlıklardan senin omzuna basarak, senin aydınlığını karartarak çıkacaklarını umarlar... Ağızlarından salyalar akarak ve hayatlarında ilk defa bir "şey" olduklarını sanarak, kendi pisliklerini senin adınla anlatırlar.
Yalanları gün yüzüne çıkmasın diye, yine yalanlarla seni "yalancı" ilan edip senin dürüstlüğünü, doğruluğunu baltalamaya ve kendi acziyetlerini maskelemeye çalışırlar... Vizitesini aldığı halde vizitesinden fazlasını isteyen bir orospu gibi ortalığa düşer, yaygara koparırlar.
Seni kötülerlerken, karalarlarken bile vitrin camından bakarcasına sendeki insanlığın şatafatının farkına varırlar ve hiçbir zaman oraya erişemeyeceklerini bildiklerinden kudururlar... Kim varsa senin ayağının kaymasını bekleyen, giderler, seni ilkin ona satarlar...
