illa da aşk meşk için kişinin tarık akan vari takılmasina gerek yoktur. kimisi isine sevdali olur, kimisi ise hayallerini gerceklestirebilmeye, kimisi paraya sevdali olur. kimileri ise güce ve etkinliğe sevdali olur. evet insan oglu kendisi için ne yazık ki yasamaz. bu bir hakikattir. diyelim ki karni ac yarim ekmek kasar ile karnini doyurur. ama birisi yahut birileri ortaya devreye girerse onlar için risotto bile yapabilir.
ne yapalim hayat böyle bir şeydir. berberler, güzellik ensituleri falan filan sirf bunun için piyasaya cıkmıstır. dünyanin ekonomik gelişmesinde temel olan bu durtudur.
sunuda ekleyebilirim butun bunlara mukemmel bir hayat can sıkıcıdır. bu yuzden dolayi isvecliler kosa kosa intihar ediyor. yasamak için bir sebep arayan biz insanoglu denilen tuhaf mahlukat birşeyler ihtiyac duyariz. belki de varliğimizin kiymetlenmesi için aci cekmemmiz lazimdir. cünkü ye-iç-sic-zibar yat denklemei bir zaman sonra can sıkıcı oluyor.
velhasil kelam O garip, karmaşık içine kapalı Dag Hammarskjöld ne demiş:
''kim -ya da neydi- ilk soruyu soran, bilmiyorum. ne zaman soruldugunu bilmiyorum. karşılık verdiğimi bile anımsamıyorum. ama bir yerde bir vakitte 'evet' dedim birisine -ya da bir seye- ve o saaten baslıyarak varoluşun bir anlam taşıdığından ve de hayatımın kendi kendine boyun eğmekle ... bir amaç kazandığından kuşkusuzdum…
o andan sonra 'geriye bakmak' ne demek , 'yarını düsünmemek' nedemekmis öğrendim. hayatın dolasık yollarından geçerek öyle bir yere öyle bir ana geldim ki, yolun aslında felaket olan bir zafer ve aslında zafer olan bir felakate götürdüğünü, canının adama bedelinin sitem olduğunu, insan için mümkün olan tek yüceliğin aşağılanma çukurunun en dibinde olduğunu kavradım''
sözün özü: ya birseyler için yasayin, yahutta gibiymiş gibi yapin bunu beceremiyorsaniz ölün daha iyi.
