universite arkadasligi garip bir sey, zor bir sey.
herkes lisedeki arkadaslarini tasimis hayatina, sozler verilmis. herkes belli bir cercevenin insani.
birilerine isinmak, ihtiyac duymak, emek vermek zor.
ama ben oyle yapmadim. hazirliktayken daha tam karsima sarisin bir kadin oturdu, bakisirdik sadece, aradan nerden baksan 6 yil gecti, ablamdir, kardesimdir.
sonra o beni biriyle tanistirdi ' bak bu bizim kafadan ' diye, kardesim oldu, ne tatli cocuksun mustafa.
hazirlikta yaz okuluna kaldim, tesadufen bi kizin yanina verdiler beni, o zaman evim yok tabi, en cok kavga ettigim arkadasimi tanidim, hala yanimda,
iki yil gecti, uzun iliskim bitti, her sene gruplarim degisti, kimler geldi kimler gecti. sonra ev arkadasim vardi, evimiz ayrildi arkadasligimiz kaldi. cocugum gibi... son sene universitede iki insan tanidim, simdi gorusunce 5 dk sarilmadan hayatimiza devam edemiyoruz. gec tanidigim icin pismanim resmen, ama tanidim ya.
mezun oldum, yuksek lisansa basladim ama bu insanlari daima yanimda tasidim.