Bana kalırsa dünyanın gelmiş geçmiş en büyük romancısıdır. bak yazarıdır demiyorum, yazarlık ve romancılık ayrı bi şey. roman derinlik ister, ayrıntı ister, bir yerde bıraktığını 300 sayfa sonra tekrar buldurabilmek ustalık işidir. dostoyevski bunu belki de en iyi yapan yazarlardan. ayrıca karamazov kardeşler'de cinayetin işleneceğini daha kitabın başında belirtmesi veya öteki'de çift kişilikli bir karakter yaratması gibi zamanının romancı geleneğine göre devrim niteliğinde sayılabilecek işlere imza atmış bir isim.
bence romanlarını bir hikaye anlatmaktan ziyade bir düşünce için kullanır dostoyevski. karakterler üzerinden tartışmak istediği ahlaki, edebi, insani konuları tartışır. özellikle her insanın üzerinde farklı bir görüş belirtebileceği bıçak sırtı konular seçer. ama bunu da yine ilginç bir şekilde sunar: bu tartışmaları başlatan veya içine bir anda girip seyrini değiştiren kişiler ne gariptir ki roman içerisinde ayyaş, serseri diyebileceğimiz bir karakterlerdir. yani böyle konuşmaları hiç beklemeyeceğimiz kişiler. bu karakterlerin bahsedilen konularda sayfalarca süren tiradlara imza attığını görürüz. bu açıdan dostoyevski romanları bir münazara havası da taşır diyebiliriz. bu özelliğin en çok göze çarptığı romanları bence suç ve ceza, karamazov kardeşler ve budala'dır.
