Saat 00.30... Gece yarısı.. Yine karanlık çöktü, etrafımdaki herkes çekildi, yine çaresizliğimle ve dertlerimle başbaşa kaldım.. Bu gece dahada acıtıyor canımı. Yok oluyor gibiyim. aldıgım oksijen bana yetmiyor, dolduramıyorum cigerlerimi, nefes alamıyorum. Gökdekinden medet umuyorum, bir çare olsun diye. Çünkü sıgınacak kimsem kalmadı artık. Herşey tam yoluna girdi diyorum, bir anda tekrar aşkın çelmesine takılıyorum, düşüyorum.. Tekrar kalkıyorum ve yine düşüyorum. Aşkın girdabıyla yok oluyorum. ateşiyle kül oluyorum. Onsuzluk kokan odamda son buluyorum. Kaderim 60' lı yıllardan kalma sanki. Tüm sayfaları siyah ve beyaz.. Renkli değil hayat onsuzken. gitgide dahada kararıyor kaderim. yakında beyazıda kalmayacak, simsiyah olacak sanırım. bu son sözlerim diyemicem, çünkü son olmayacak. Aşkı beni öldürmeyecek, aşkı bana zulmedecek. Daha çok yazıcam, daha çok aglıcam, daha çok ölücem, defalarca ölücem ben,,,
defalarca...
