artık hiçbir şeyim eskisi gibi değil. ters giden bir şey yok hayatımda, seviyor - seviliyorum * ama büyüdükçe bazı şeyler yoluna girecek zannederken, her şey saçma sapan bir kısır döngü haline geldi.
sağa sola gitsem tek başımayım. kafelerde embesil gibi tek başıma oturmaktan da bunaldım, evde yalnız olmaktan da. arkadaşım yok, hem de hiç. sürekli kendimle kaldığım için kendimden sıkıldım. yapmak istediğim bir sürü şeyi yalnız olduğum için yapamıyorum.
böyle zamanlarda arabama atlar ve uzun uzun dolaşırdım. artık o bile anlamsız geliyor. üniversitede bazen arkadaşlarımdan sıkılıp minteks' e doğru sürüp herkesten uzaklaşırdım. bir saatcik de olsa o uzaklaşma rahatlatırdı beni. şimdi o günlerimi mumla arıyorum. kimseye de anlatamıyorum hislerimi. kimse anlayamıyor zaten.
öğrenci miyim öğretmen miyim belli değil. büyük müyüm küçük müyüm belli değil.
saçmalıyorum böyle işte...
