Son zamanlarda yaptığım yegane şey. Her sabah aynı güfteyi farklı makamlarda seslendiriyorum.
Ben böyle hayatın, böyle düzenin, böyle zorunlulukların, adaletin, her gün yüzüme takıp tüm gün insanların içinde dolaşmak zorunda olduğum sahte mutluluk maskesinin anasını avradını taaaa götünden sikeyim.
(bkz: nefes almak yaşamak değildir)
