üzerinde bu da gelir, bu da geçer yazan yüzüğü parmağınıza takın. kimsenin acısı öyle kalmıyor. anneannem, annem için hayattaki belki de en önemli insandı. bir insanın annesini bu kadar sevebileceğine ihtimal vermezdim onu görünce. ama bu insanı kaybetmeye bile alıştı. hem de 15 yıldan beri her hatırladığında gözleri dolduğu halde.
durum böyleyken bi kaç aylık, yıllık sevgiliyi unutamamak da neyin nesi? boşverin gitsin, daha güzeli, daha yakışıklısı, daha iyi kalplisi her zaman vardır. geleceği görüyor musun ki böyle umutsuzluğa kapılıyorsun arkadaşım?
hem ne demiş şair; "eski bir sevdadan kurtuldum, artık bütün kadınlar güzel..."
