Çocuktun..
Her şey naif ve basitti
Seni koruyan bir annen vardı
Her şeyini paylaştığın
Her bilmediğini sorduğun
Dizini kan revan hale getirip
Ağlayarak sarıldığında
Yarana derman olan
Bir annen vardı.
Büyüdün, büyüdün kocaman oldun.
Seni dışarıda bekleyen bir yaşam var.
Hiç bir kere arayıp soruyor musun onu
Her gece ona iyi geceler diyor musun
Senin için saçını süpürge etmiş
Sen tok kal diye kendi aç kalmış
Sen rahat uyu diye yerlerde yatmış.
Sen bir kere bile helallik istedin mi ?
Yaa.. Vakit bulamadın değil mi ?
Ve sonra..
Hayatına sevdiklerin girdi.
Sana sahip çıkmaya çalıştılar
Sende karşılığında sahip çıktın.
Birinin ilgisi seni gökyüzüne yolladı.
Dünyanın en mutlu insanıydın o an.
Ona gerçek anlamda sahip çıkmak istedin.
Sorumluluğun vardı.
Maçanı sıkıp delikanlılık yapacaktın.
O seni istiyordu, ama sen anlayamıyordun.
Geçmişini hatırla ; kararttığın bir yürek var içinde.
Şimdi sen bu sorumluluğu taşıyabilir misin
Götüne güvenerek kazanacağını da bilirsin.
Ama ne olduysa sen, elini yüzüne bulaştırdın.
Ne oldu da kayboldun, kaçtın, siktir olup gittin
Ne oldu yani ??
Sana yakın olan her birey ruhunda da yaşıyordu.
Sana daha da yakın olan, seninle yatıp kalkıyordu.
Ve sen ne yaptın ?
Ruhunda yaşattıkların bir bir öldü...
