yıllar yılı filmlerde duyup da asla özdeşleşme sağlayamadığım cümle. ebeveynlerin çocuğa "derhal odana çık" demesi içinde hep bir kopillik barındırırdı benim için. sahici gelmezdi. sebebi tamamen "çık" kısmıyıdı işte. hani "odana git" dese eyvallah ama "çık" çok başka. çık demek minimum iki katlı bir ev demek. çık demek dubleks demek, konak demek, köşk demek. ne bileyim işte lan, apartmanda yaşayan adam için çok uzak bir kavram odana çık. babam bana "odana çık" dese misal kilitlenirim bir on saniye, boş gözlerle süzerim etrafı, başka manalar ararım altında. bu "çık" fiili bitirirdi işte olayı tamamen, giremezdim filme, alamazdı beni içine. "odana çık"mış peehh...
