dünyanın yedi harikasını düşünmem gerektiğinde gözlerimi kapatıyorum. ne iskenderiye feneri, ne Babilin asma bahçeleri nede piramitlerin ihtişamı geliyor gözümün önüne. bir gülüş geliyor. sanki olmasa güneş doğmayacak, her yer karanlık olacak dünya hiç aydınlanmayacak, kırıklar hiç iyileşmeyecek, şarkılar sözsüz kalacak , yemekler tatsız tuzsuz olacak bir gülüş düşünün ki dünyanın tüm harikalarını alsın silsin tek bir saniyede. o gülüş ki kışın hiç üşümeyip daima sıcak olmanıza neden olacak, ellerinizi terletecek. o gülüş ki en karanlıklara nur olacak. öyle bir gülüş ki varlığımı unutturacak. öyle bir gül ki Zeus tanrılığının yetersizliğini anlasın. en yüce olmadığını anlasın. öyle bir gül ki kar taneleri herkesin içini ısıtsın. öyle bir gül ki sonbahar gelmesin Babilin asma bahçelerine,..
