Selam eski sevgili..
Yine ben evet, seni unutana kadar sürekli burdan sana sayıp sövücem belki de burası benim için ağlama duvarı olucak.
Bugün bol bol ders çalıştım, çalıştıkça birlikte ders çalışarak sabahladığımız günler geldi önce aklıma..
Sonra da beraber aslında hiç ders çalışmadığımız, sürekli kaynatıp gülüp eğlendiğimiz vakitler...
Sonra da senin ders çalışmak için gittiğin arkadaşların geldi aklıma, bi içim burkuldu, üzüldüm..
kendi kendime dedim ki, " benim eski sevgilim olum o, yapmaz lan ters bişey, tanırım, bilirim" dedim..
Aklıma yaz geldi..
Benim hayatım boyunca ilk defa güvenimi sarstığın muhabbet evet..
Sonra Trabzon'a geldiğimde, yüzüme bakmadığın zamanlar..
Arkadaşlarınla bana nispet yaparmışçasına gezmelerin, onlarda gidip kalman..
O Çocuğun yatağına kokunun geçmiş olduğu geldi, belki o çocukla beraber uyuyabilme ihtimalin..
belki de sevişebilmeniz.. zoruma gitti..
fark ettim ki, şöyle bir insan oldum..
2 dakika normal, 5 dakika iptal..
sürekli bu süreçle hayatımı geçirmeye başladım..
arkadaşlarımla sohbet ederken bile, bi anda onlardan kopmuş boş bakarken yakalıyorum kendimi..
üzülüyorum bu halime, en çok da sana üzülüyorum aslında.
bu kadar kötü nasıl olabildin gözümde, bu kadar küçük, bu kadar basit..
köpek gibi seviyorum seni ama onun belki de yüzbin katı nefret ediyorum.
sen, her sınav zamanı onlara gidip kaldığında, ben daha çok nefret edicem..
her seferinde daha çok, daha çok ve daha çok..
göre göre, yaşaya yaşaya unutucam seni, silicem 1.5 seneyi hafızamdan..
ve sen, hayatımda ilk defa güvendiğim, sevdiğim, özen gösterdiğim kadın..
sen beni hiç bir zaman anlayamıcaksın.. hep şizofren zannedip, ruh hastası bi insan olarak yorumlayacaksın.
ama şöyle bir durum da var,
sana yanına gelip, " sen bu değilsin yahu, sen bana tapardın, nasıl böyle bir insan oldun? " dediğimde,
" beni sen yarattın " demiştin.. O zamanlar anlayamamıştım, muhtemelen şoktaydım.
şimdi daha iyi anlıyorum seni.
karakterim değişti sayende, ruhum sıkılır oldu, melankonik takılıyorum, çoğu zaman düşünemiyorum.
bunun acısını, bu dünyada da , ahirette de yaşa. beter ol, beter ol ki, anla..
kendi kendine, " ulan biliyorum, bu çocukla bi kere adam akıllı konuşsaydım, böyle olmayacaktı" de..
suçluluğu iliklerine kadar hisset, yaptığın kahbelikleri her gün rüyanda gör,
" artık rüya görmek istemiyorum, iliklerime kadar kederle doluyum " diye ağla, sürün..
ve artık benim rüyalarıma da girme. bırak beni kendi halime. kendi kafamı yaşıyım, gülüyüm, eğleniyim..
anlık olmasın hiçbirşey, doyasıya hissediyim bişeyleri. çünkü gülmelerim o kadar sahte o kadar basit ki,
insanlar onları ciddiye almadığımı düşünüyor, haklılar...
zoruma gidiyor böyle bir insan olmak, umarım yeni sevgilinde de, bundan sonra karşına çıkan her insanda da beni düşünür, beni yaşamaya çalışır, kendini heba edersin.
yüzün gülmez, beter olursun...
kahretsin.
