teoride din ve devlet işlerinin ayrılması olan laiklik, pratikte hoşgörü olarak çıkıyor karşımıza. Hoşgörünün açılımı ise kimsenin inancına karışmayan, insanların rahatça inandığı dinin kurallarını yerine getirebilmesi için ona fırsatlar tanıyan devlet politikası olması beklenir. Bu minvalde, başını örten insanla başı açık insana sınırlar çizmek, kamu alanında örtünemezsin köyde, gözden uzakta istersen tavşan kulağı baş örtebilirsin gibi yasakçı bir rejim oluşturmak, başını örtenlerin çocuklarının dahi askeri okullar ve devlet dairelerine girmesine müsade etmeyecek kadar vicdansız uygulamalara imza atmak iyi niyetle laikliği götünden anlamaktır. Bunu yapan insanların üniversite hocası, rektörü, milletvekili, general, polis müdürü olduğunu düşünürsek bu adamların laikliği yanlış anlamışlar diyebilecek kadar cahil olmadıkları da ortada. O halde bunu yapanlar müslüman bir ülkeye gönderilmiş misyonerlerdir demek abartı olmayacaktır.
