asla intihar eden biriyle empati yapmayı kabul edemem. diyelim bir öğretmen var 5 yıl atama bekledi bu süreçte psikolojisi bozuldu. o sıra bir şansla ataması oldu. ya o psikoloji ile ben çocuğumu ona emanet eder miyim?
ne verebilir ne öğretebilir o insan benim yavruma.. intiharın eşiğinden dönmüş biri ne sebeple olursa olsun bu benim evladımdan uzak dursun kaldı ki çocukların rol modelleri olan eğitimcilerden bahsediyoruz burada. sıradan bir işci değil bu bir kuşağı etkileyen kişiler.
hiç bir zorluk insanın intiharını gerektirmez bu kabul edilemez.
eğitimci isen çocuk psikolojisini herşeyden herkesten daha iyi bilmen gerek. bir çocuğa integral geometri vs öğretmektense hayatı öğretmek her zaman yeğdir. buda ailede başlar okulda devam eder. varsın havuz problemi çözmesin o çocuk eksik kalsın ama 2 aylık bebeğini evde bırakıp tatile giden ve ölümüne sebep veren bir öğretmeni de tanımasın daha iyi. onun öğrencisi olacağına o öğretmen ölsün.
dünya güçlülerin dünyası kimi taşıyamaz ağır gelir kaçar kimi inadına yüklenir omuzlarına.
ekosistemde böyle değil mi güçlüysen ayakta kalırsın güçsüzsen yok olursun.
