özlemek ruhun acı çekmesidir.
insan üzülünce ağlar, bir şekilde dışa vurur. mutlu olunca gülümser, kızınca bağırır ve yine dışarı vurmuş olur. ama özlem öyle değil. ruhun acı çeker. ağlasan ağlayamazsın üzülmemişsindir, bağırsan bağıramazsın kızmamışsındır.
sadece özlemişsindir.
