recep tayyip erdoğan a yapışan kitlelerle mücadeleyi hukuk ve demokrasi çerçevesinde sürdürmek anlamında ve alternatif olarak tek partide oy toplanmasını zorunlu kılan sistem yüzünden çaresiz kalmış kitlelerdir. ülke parsel parsel satılıyor, devletlik özelliğimizi kaybetmişiz, ekonomimiz yalan tablolarla iyi gibi göstermeye çalışılıyor, bunları anlatmak isteyenlere her türlü zulüm ve baskı uygulanıyor. buna rağmen daha bu düzenden hoşnut insanlar var, anlamıyorlar işte. bu da bir çaresizlik.
zorunlu edit: sayın kılıçdaroğlu umutlarımızı nasıl boşa çıkarmış, ilk defa aldığım olumsuz bir oya hak veriyor hale getirdi beni. bahsedilen, çaresizlikten dolayı başvurulan yolda da hayalkırıklığı yaşamışız ve artık kılıçdaroğlu'ndan da medet umamıyoruz, ne acı. yukarıda yazdığım düzene karşı çıkmak yerine o düzenin bir parçası olan ve belli ki düzenden hoşnut olan kılıçdaroğlu ve şürekası ile bu yola çıkmış olmak da çaresizliği ne kadar trajik hale getiriyor, bunu tekrar ve tekrar belirtmek istiyorum. düzenden hoşnut insanlar içerisinde belli ki muhalif gözükenler de çok ki, kılıçdaroğlu'na destek vermeye devam edecekler. oof of, moralman bittim be!
