packal yeşil gözlü bir almandı tıpkı babam gibi
gözlerine baktığımda kendime yolculuk ederdim
deniz savaşlarından bahsederdi bana
hani şu denizin beyaz gemilere açtığı savaşlardan
schilleri anlatırdı bana gökteki yerinden hayli memnun
sonra yağmurun duasını anlatırdı afrika kabilerinden
ben geveze susar dinlerdim
utanırdım cehaletimden
rhein kenarında
annabel lee okurdu
uzun yıllar geçti aradan
bir kartpostal geldi uzak diyarlardan
evlensene benle diyordu
rhein nehri kıyılarında köksalarız
çoçuklarımız nehirde yıkanırlar
kısa bir cevap gönderdim ona
dostlar bir ömür nikahlıdırlar yürekten birbirlerine
kartpostalı okuduğundaki gülümsemesini görebiliyordum
dostlar yürektense görür
geçenlerde haberi geldi
schillerin yanındaymış deniz kazanmış savaşı.herlafamaydonoz .
