mahalle düğünlerinde, çocuklarla toplanıp ellerimize yarım limon alır, zurnacının karşısına geçip limonu yalamaya başlardık. o fukara zurnacı kafayı ne tarafa çevirse limon yalayan bir çocuk görür, salyaları zurnadan nehir olur akardı. ne zurnada ses kalırdı, ne zurnacıda nefes. bu oyun ya zurnacının yada düğün sahibinin bizi tekmeleyerek dağıtmasıyla son bulurdu her defasında. ama neticede çok sanatçıyı bitirdik zamanında biz bu yolla.
