kendileri henüz 6 aylıkken, en büyük darbeyi benden yedi. annem bebişi emzirdi, çekyatı açtı ve düşmemesi için ortasına yatırdı. benim de logolarımı verdi önüme ve bahçeye, çamaşır asmaya gitti.
sonrasını annemden dinliyoruz; "bahçedeydim, derinlerden bir bebek ağlaması duydum ama ses uzaktan geldiği için pek oralı olmadım. sonrasında içim rahat etmedi, bebeğe bakmak için odaya girdim. bebeği yatırdığım yerde kare bir koltuk minderi ve minderin üzerinde unknown woman var. bebeğin ağlama sesini duydum ama kendisini göremedim. olayı anladığımda unknown woman ı kolundan tutup kaldırdım, minderi de fırlattım, bir baktım bebek mosmor olmuş. biraz daha yetişemesem nefessizlikten ölecek. unknown woman a sordum; 'kızım neden yaptın?', 'anne ağlıyordu, senin de işin vardı, susturmaya çalışıyordum.' dedi."
bir de 'bebeği çöpçüye verme' hikayem var, onu da sonra paylaşacağım.
not: evet, 6 yaşımdan itibaren herkes bana unknown woman der.
