seninle aynı yaşta olduğumu hayal ediyorum baba. Suratsız, yaşlı ve mızmız, hiç kimsesi olmayan bir adam canlanıyor düşümde. Suratı yalnızlıktan yıllanmış ağaç gibi, varisleri her adımında sancıdığı için koltuktan kalkamayan, yaşayan bir kemik yığını. Sanki günahlarının cezası yaşamak gibi geliyor. gençliğinde haddi hesabı olmayan cin şişeleri, viskiler yıllar sonra intikam alıyormuş gibi ciğerlerini yokluyor. Bir kuru yaprak bu adam ve tutunacağı tek bir dal yok. Sonra farkına varıyorum, sen hep haklıydın.
