Küçükken kandırıldık belki; "saçını tut, yoksa baban kel kalır." Dendi, tuttuk.
Demek ki neymiş? -saç tutmakmış.
Şimdilerde nedenini bilmediğim bir şekilde direkt ayetel kürsi'ye bağlıyorum sözlük. Sonra da "manyak manyak korkup durma, hurafe bunlar." Diyip kendime kızıyorum; dengesiz miyim neyim.*
