yıllardır üzerine en fazla edebiyat parçalanmış boş boğaz söylemlerini ihtiva eden kavram. aslında kavram bile değil.
ulan zaten sen sisteme login olurken yalnız login oluyorsun. annenin karnından çıkarken tek başına çıkıyorsun. kimse elinden tutup "gel beraber çıkalım" demiyor. temelinde insan yalnızdır. ölüp gidincede yalnızsın. hatta yoksun, sıfırsın, boş kümesin.
ben yalnızlığı kullanıp "ühühühü yalnızım dostlar" edebiyatı yapanları, kapalı alan varken yağmurun altında ıslanan sokak köpeklerine benzetiyorum. çünkü canları acı çekmek istiyor, dı$lanmak, ezilmek istiyor. e tabi "yalnızlık" gibi kolay hüzünlendiren bir duygu saçmalığıda olunca insanlar buna sarılıyor.
kendisi varken bir insan nasıl yalnız kalır anlamak mümkün değil.
