insanların engellediği oluşum. bazen gözümü kapattığımda dalından kopan bir yaprak olduğumu düşlerim. rüzgarda dans edercesine savrulan... sonra ağaç gelir aklıma. o azametli köklerini sonsuz derinliğe salmış olan. işte o zaman ağacın dalındaki yaprak olmak istediğimi farkederim. çünkü o kadar güvenli ve huzurlu ki. dans etmekten feragat ederim. ama üzülürüm de bir yandan bulutlarla yarışamadığıma.özgürlük... sen ki senin için yaşıyorum. bir gün gelip beni bulman için. ama korkmuyor da değilim senden. yalnızlıktan... çünkü özgürlüğün başladığı yerde yalnızlık başlar. insan insanın kurduysa aynı zamanda özgürlüğünün önündeki engelidir. kimisi düşünsel, kimisi duygusal, kimisi yaşamsal görünmez iplerle bağlar bizi hayata yani ağaca. ama yine de seni düşününce heyecanlanıyorum özgürlük, birgün beni bulacağını umarak.
