benim böyle bir babam var. hatta çorabını giy pierrot, yemeğini ye pierrot diyeninden. düşününce şunu farkediyorum, annelerin şefkatine alıştık. problemimiz babalarla, daha doğrusu erkeklerle. sanki onlar katı ve mesafeli olmak zorundaymış gibi bir düşünce yapısı var. lakin anne gibi şefkatlidir baba. o değil de bir soy bağı olmasa da insanların karşılıksız ve menfaatsiz sevebileceğine inanıyorum. hem nasıl inanmak... hani ibadeti olsa, edicem.
