Geçen günlerde köpeğimin aşıları için veterinere gitmiştim. O sırada içeri bir çift geldi ikisinin de yüzü ağlamaklıydı, kedinin nasıl olduğunu sordular büyük bir endişeyle. Veteriner, o konuda pek umutlu olmadığını ama elinden geleni yapacağını söyledi. ne olduğunu sorduğumda yavrularını emziren kendi halinde bir kediye, üç beş çocuk demeye de dilim varmıyor da çocuğa benzer yaratık basket topu atmışlar. Tam da kafasına tüm güçleriyle isabet ettirmişler. Hayvan bir iki sendeleyip düşüp bayılmış. bunu gören çift büyük bir telaşla kediyi de yavrularını da aldıkları gibi veterinere gelmişler. Kedi yürüyemiyor şu an, etrafında daireler çizip duruyormuş, oraya buraya çarpıyormuş kendini, beyin kanaması geçirmiş, beyninde dengeyi sağlayan bölüm hasar görmüş.
O çocuğa benzer şeyleri hayal edebiliyorum aslında, o basket topunu atıp üstüne bir de kahkahayı basmışlardır. Sonra da güle güle basket oynamaya devam etmişlerdir. Kolay kolay kimseden nefret etmem ama en dayanamadığım şeylerden biri bu, bu insanlardan nefret ediyorum. hayvanlara eziyet edip üstüne bir de bundan Zevk alan vicdansız insanlardan nefret ediyorum. Hayvanları sevmiyorsan bile en azından saygı göster, o da yok ki. O kedinin sana ne zararı vardı, nereden aklına böyle şeytanca bir fikir geldi, ailen hiç mi hayvan sevgisi aşılamadı sana, nasıl bir ruh hali bu anlamak mümkün değil, gelecekte topluma yararlı bireyler olacaklarını da hiç sanmıyorum. şimdi o çocuklardan hiçbirinin aklına bile gelmiyodur o kedi, oysaki o da, dünyalar tatlısı yavruları da hala yaşam mücadelesi vermekte. Ne acı değil mi?
