birgün mesajlaşırken yalnızlık konusunda felsefe yapıyim dedim kendisine. ''yalnızlık ömür boyu'' vs diye saçmaladım. yalnıza felsefe yapılır mı? yapılmaz. öyle bir şey söyledi ki sonrasında. kaldım öyle.
- senin bir ailen var hiç değilse.
bütün gece aklımda döndü bu cümle. içimi acıttı.
umarım tependen inmeyen bisürü çocuğun, sevdiğin bir eşin, kocaman bir ailen olur. bunu tüm samimiyetimle diliyorum. bu yazı da burda durur. bana müjdesini verirsin tüm bunların.
